Artsen hebben de mogelijkheid om geneesmiddelen voor te schrijven op stofnaam of werkzame stof. 
Dit wil zeggen dat ze op het voorschrift niet de merknaam maar de naam van het actieve bestanddeel vermelden.

Indien de arts op stofnaam voorschrijft, zal de apotheker geneesmiddelen afleveren die het voordeligst zijn voor de patiënt. De wet zegt dat de apotheker daarbij moet rekening houden met de behoeften van de patiënt op het vlak van de continuïteit van de behandeling, de prijs en de beschikbaarheid van het geneesmiddel. Dat betekent concreet dat de patiënt het recht heeft om te vragen naar het goedkoopste geneesmiddel dat aan het voorschrift voldoet.

Deze werkwijze heeft voordelen zowel voor de arts, de apotheker, de patiënt als de ziekteverzekering.

• De arts moet niet alle merkproducten kennen.
• De apotheker hoeft niet langer alle versies van een zelfde geneesmiddel in voorraad te hebben en kan voor de patiënt het voordeligste uitzoeken.
• Aangezien de terugbetaling gebaseerd is op de prijs van het goedkoopste geneesmiddel, vaart ook de ziekteverzekering er wel bij.

Vanaf 1 april 2012 is de apotheker verplicht om, bij een voorschrift op stofnaam, een specialiteit af te leveren die tot de drie goedkoopste specialiteiten behoort voor die betreffende dosering en aantal.
Behoort het merkgeneesmiddel dat men gewoonlijk heeft niet tot de 3 goedkoopste en heeft de arts toch op stofnaam voorgeschreven, dan is de apotheker verplicht het gewenste geneesmiddel aan volle prijs aan te rekenen.
In dat geval laat men best door de arts de merknaam voorschrijven.

Voor antibiotica en antischimmelmiddelen (antimycotica) is de apotheker steeds verplicht om één van de drie goedkoopste af te leveren. Het maakt niet uit of het betreffende geneesmiddel al dan niet op V.O.S is voorgeschreven.

Raadpleeg deze website voor meer informatie.